As the end draws near.. And arrives..

Hallo allemaal!

Onderstaande blog schreef ik ongeveer twee weken geleden. Door falende internetverbindingen heb ik deze nog niet kunnen plaatsten, dus bij deze:

---

Hallo allemaal,
De laatste dagen in West-Afrika tikken weg en hoewel ik een aantal dingen best zal gaan missen, zoals het me nooit af hoeven te vragen wat voor weer het buiten is of het uitzicht op de zonsondergang over de Atlantiche oceaan vanaf mijn balkon, heb al best wel zin om in dat vliegtuig te stappen.
Ondertussen heb ik alweer wat leuke dingen ondernomen, zoals een uitstapje naar het strand met twee andere Nederlands die hier nog niet zo lang geleden zijn aagekomen en een compleet verzorgd nachtje in één van de beste hotels van Sierra Leone, op kosten van mijn huisgenoot die het huis voor zichzelf wilde. Verder heb ik ook zeker mijn culinaire grenzen verlegd door het eten van cassavebladeren en aardappelbladeren, twee lokal gerechten.
Wat werk betreft was het de bedoeling dat ik de laatste drie werkweken hier bijna volledig in het binnenland zou doorbrengen. In de eerste week, vorige week, is dat gelukt. Van maandag tot vrijdag bevond ik me in Moyamba, redelijk in the middle of nowhere. Geen stromend water, maar heel spaarzaam elektriciteit, hele slechte wegen en vrijwel geen internet. Dat betekent dus een week lang ijskoude emmerdouches, hobbelen door de rode aarde, weinig tot geen verkoeling van de hitte en sociale isolatie. Omdat de vrouw van de districtcoordinator van Moyamba ernstig ziek was zaten wij meer aan het kantoor vastgekluisterd dan de bedoeling was. Toch heb ik nog de kans gekreegn om een aantal typisch Sierra Leoonse landschappen en dorpjes op de gevoelige plaat vast te leggen. Het geluk van een internetverbinding die het uploaden van deze foto’s aankan is mij dan weer niet gegeven. Dus hoewel dit de laatste echte blog is, zal ik na thuiskomt de foto’s van mijn hele verblijf hier nog wel online zetten. Deze week zou ik eigenlijk naar Koinadugu gaan, het district waar ik tijdens mijn eerste uitstapje ook ben geweest. Daar is vandaag een vergadering van alle districtcoordinatoren om een planning te maken voor 2014. Dat zou leuk geweest zijn, maar ik zit gewoon nog in Freetown. Het werk waar ik mee bezig was (contracten opstellen) moet voor het eind van de week af omdat de man die daar verantwoordelijk voor is daarna op vakantie gaat. En ondanks dat ik heel hard mijn best heb gedaan ze ervan te overtuigen dat ik het ook wel in Koinadugu af kon maken, is er voor mij besloten dat ik deze week gewoon blijf zitten waar ik zit. Het laatste plan was om volgende week naar Kenema te gaan, de hoofdstad van het gelijknamige district in het oosten van Sierra Leone, tegen de grens met Liberia aan. Echter, ik heb al wat geluiden gehoord die mij doen vermoeden dat ook dat feest niet doorgaat. Dat is niet alleen erg jammer omdat er op die manier weer wat lege dagen op kantoor bij komen, maar ook omdat het wegvallen van al die reiskostenvergoedingen mij dan weer dwingen om op een andere manier aan Leone’s te komen, iets wat niet heel makkelijk is, zoals eerder uitgelegd.
Ondertussen verdwijnen beetje bij beetje alle expats uit de stad. Eén van mijn huisgenoten is al terug naar Europa en de andere twee vertrekken ook deze week. De laatste week ben ik dus alleen thuis. Ook op kantoor wordt het langzaam rustiger, nu zowel de Sierra Leoners als de expats aan hun kerstvakantie gaan beginnen. Het zal er dus waarschijnlijk ook op neerkomen dat het kantoor volgende week half leeg is. Dat geeft mij dan nog net even iets meer tijd om de laatste hand aan de definitieve versie van mijn scriptie te leggen, alle administratieve zaken rondom mijn stage en afstuderen te regelen, en nog even te genieten van de zon.
Zoals gezegd, dit is naar alle waarschijnlijkheid mijn laatste bericht uit Sierra Leone, al zal ik de foto’s nog online zetten. Wellicht wordt deze blog in de toekomst nog eens onder het stof vandaag gehaald om een volgende reis vast te leggen. Voor nu, bedankt voor alle reacties, zowel hier als via andere kanalen en tot in Nederland!

---

Ondertussen ben ik alweer thuis. Met twee uur vertraging, maar met de bovenaanzichten van Marrakesh, Casablanca, Sevilla, Parijs en Brussel bij nacht op het netvlies landde ik vanochtend weer op Belgische bodem. Sierra Leone; een mooi avontuur was het zeker, maar het zou me niets verbazen als de volgende reisblog van een iets meer ontwikkelde en iets minder verre bestemming zal komen.

Tot dan!
Annewil